De herfstzon schijnt nog warme stralen. Ik wil eruit! Naar buiten. De frisse lucht in.
Ik trommel mijn jongens op; ‘Kom op, we gaan de blaadjes van het gras harken’.
Een grom en een zucht. Ze trekken – uiteindelijk- toch hun jas en schoenen aan.
Ik begin alvast met harken. Ik ros, ik duw, ik zwoeg, ik trek. Binnen no-time staan de zweetpareltjes op mijn voorhoofd. Pfff, even uitrusten. Wat is dit zwaar, zeg! Ik doe mijn fleece-jas uit en hang ‘m aan een klein takje van de pruimenboom, midden op het grasveld. Gauw weer verder. Ik heb een missie te volbrengen; dat gazon moet bladvrij! Opnieuw maak ik harde, krachtige halen. Ik voel algauw de spieren in mijn armen en rug branden. Dit is niet vol te houden zo!
Dan bedenk ik ineens dat het misschien ook anders kan? Ik trek de bladhark zachtjes over het gras, haal de bladeren simpelweg naar me toe. Zonder veel kracht, zonder veel inspanning. Het gaat heel gemakkelijk. En ik neem net zoveel blaadjes mee als bij de krachtige bewegingen. Of misschien zelfs wel meer?!
Hoe vaak doe ik dit ook niet in mijn bedrijf? In mijn hele leven? Zwoegen, hard werken, kracht gebruiken.
Niks mis mee op zich, maar dan ben ik wel snel door mijn reserves heen.
Wat als ik ook hier zachtheid en gemak in kan zetten? Niet zo hard pushen, maar makkelijk naar me toe halen? Hoeveel prettiger wordt mijn leven dan? En hoeveel zal dat opleveren? In tijd? In geld? En in plezier?
Ik veeg kalm en met gemak de laatste blaadjes bij elkaar en stop ze met hulp van mijn middelste zoon in een vuilniszak. We lopen samen naar de bult aan het eind van de straat, waar we de zak omkiepen en de blaadjes er uit laten rollen.
Als ik even laten de woonkamer binnenloop gloeien mijn wagen, is mijn neus fris en mijn hoofd leeg. Ik kan niet wachten tot het weekend voorbij is en ik dit nieuwe inzicht meteen uit kan proberen. Maar waarom wachten? Nu is het zaterdag en gun ik mezelf (waar ik eerder nog een uurtje achter de laptop zou kruipen) een heerlijke kop thee en een mooi boek op de bank. Zacht zijn voor mezelf, daar kan ik wel aan wennen!
Volg je me al, op Facebook?
Hoi Petra, gister heb ik je gesproken tijdens heel Drenthe Pitcht. Ik zit op je website te kijken en het spreekt me allemaal erg aan. Je blogs ook. Zelf heb ik ook moeten leren om zachter voor mezelf te zijn. Ik vind het belangrijk en mooi wat je aan het doen bent en wil je veel succes wensen. Dat jij en de ‘prachtvrouwen’ die je workshops (gaan) volgen mogen helpen om niet alleen hun eigen levens liefdevoller en mooier te maken, maar tegelijk hiermee ook een verschil maken in deze wereld.
Lieve groet,
Charlotte